zaman zaman sizinle okuduğum ve beğendiğim veya okuduğum ve beni etkileyen kitapları ve okurken hissettiklerimi paylaşmak istiyorum.
Kitaplar kimi zaman kaçtığımız diyarlar olurlar, kimi zaman dost kimi zamanda bizi kendimizin bile ututtuğu şeylere sürükler, kendimizin dahi bilmediği duyguları gün yüzüne çıkarmayı başarırlar...
kitaplar kimi zaman dolaştığımız bahçelerdir.... kimi zaman gidemediğimiz şehirlere gidip gezmemizi sağlarlar... kimi zaman ağlatır, kimiz zaman korkutur kimi zamanda güldürürler.
kitaplardaki geçen karakterleri kimi zaman sever, kimi zaman nefret ederiz.. kimi zaman o kadar bağlanırızki onlara, kitabın son sayfası okunulduğunda derin bi hüzün kaplar içimizi..
ayrılmak istemeyiz onlardan, ayrılmak istemeyiz onaların bizi derinden etkileyen dünyalarından!...
bazı kitaplar vardir kitap demeye dili varmaz insanın. dosttur onlar! birlikte çay içilen , kahve yudumlanan dostlardır...
sizi sıcacık sarmalayan, yalnızlığınızı alan dostlarınızdır onlar!!
kimi kitaplar vardır, okuduğumuzu unutturan, yasadığımızı hissettiren! okurken kendimizden pay biçtiren, hatıralar canlandıran, gülümseten dokunan!
işte böyle bir kitaptı benim için son okuduğum roman.
Martin Suter‘in „Small World“ adlı romanı derinden etkiledi beni. kalbime dokundu. Kitabin konusu olan „Alzheimer“ hastalığı oldum olası hep etkilemiş, korkutmuş ve ürkütmüştür beni. Ama bu kitap bu hastalığa bakış açimi değistirdi.
Bu hastalık hastalığa yakalanan insanlara mi daha kötü yoksa bir sevdiğini günden güne gözünün önünde kayboluşunu izleyen sevenleri içinmi? sanırım ikincisi, çünki unutan, unuttuğunun farkında değildir, kaybettiklerinin farkında olmadığından belki aci hissetmiyordur.
ama sevenleri için acı bir süreçtir unutulmak!....
anlıyacağınız çok etkilendim kitaptan çok.
mutlaka okuyun derim!! [ umarım Türkçesi vardır;( ]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder